zondag 18 februari 2007

Naar Autun

Ik sliep als een os en werd niet wakker om nog een blok op het vuur te leggen. Maar ja, ik heb een hele lange dag gehad en besef nu pas dat het eigenlijk zwaar noodweer was toen ik onderweg was. De rit duurde extra lang door het lage tempo en de files. Ja, het waren flinke windrukken, maar ik heb me geen moment zorgen gemaakt. En zo ontwaak ik in mijn huis in Frankrijk... Het voelt goed, ik sta vrolijk op en maak de kachel aan. De heerlijke stook-/rooklucht hangt in het huis. Het voelt al thuis. Ik maak ontbijt en wacht met weggaan tot de kachel goed blijft smeulen. Het is wel een beetje eng, zomaar bij een brandende kachel weglopen. De rit naar Autun deed me me verwonderen over het landschap, net of ik er nu pas goed naar kijk. De boerderijen met blubber, kale bomen, rook uit de schoorstenen... De dorpjes ogen allemaal als Cussy, het geel van de huizen met de grijze leistenen daken. Strakke statige huizen. Het heeft wel wat. Maar Cussy spant de kroon, je komt prachtig binnen. Vooral door de hoogte en de hoogteverschillen tussen de huizen en ja, de kerk in het midden. De witte Charolais koeien met hun troggen vol hooi, de bosrand langs de weg en de prachtige heuvels, wat is het hier mooi. Ik rijd zo heerlijk naar Autun, wetende dat ik deze weg nog talloze malen zal rijden. In alle seizoenen. Ik kom voor Autun een aantal winkels tegen en besluit eerst maar boodschappen te gaan doen. Pantoffels, zeep, groente en allerlei lekkers... Het ziet er allemaal heerlijk uit hier. Ik wilde na de supermarché nog naar een meubelwinkel voor lampen, maar het is 12 uur.., tot 2 uur is alles dicht. Dat wordt wennen, deze winkelsluitingstijden. In Autun is ook geen internetcafé open. Wel zijn ze kerstbomen aan het versieren bij het gemeentehuis, graffitispuiters maken kerstmannen op muurtjes, er staan tenten met lekkernijen en muziek en er zijn jongelui in schooluniformen. Het is koud en nat, ik ga terug. Morgen is het zondag en ga ik uitslapen. Alles is goed.