De salle de fëte is versierd met veel groen en oranje. De discovloer is hypermodern: kleine gekleurde lichtjes flitsen over de vloer en plafond en af en toe verschijnt er een mysterieuze mist. We worden ontvangen met een cocktail en kleine hapjes. Achter ons verschijnt via de computer en projector, groter dan levensgroot, de foto's van haar laatste vakantie 5 weken door het noorden van Amerika en Canada. Na een poosje kunnen we aan tafel, je plaats is gereserveerd. Twee enorme pompoenen worden binnen gereden en de soep wordt opgediend (het is een enorme klus geweest, deze uit te hollen en de werkers krijgen het loflied). Het wordt dus een diner dansant, de eerste dansen beginnen. De volgende gangen volgen. Niet zoals in Nederland speeches, maar hier wordt stevig gezongen. Maar ja, onze geliefde wijnboer uit Ladoix, die graag en krachtig zingen kan, is van de partij. Zijn aandeel is een grand Cru wijn uit 2007, die we drinken bij de kaasplank en is verrukkelijk,. Een van de liederen is het verjaardagslied, waarbij de coupletten een maand bezingen en als je in die maand jarig bent, mag je op staan en wordt er op je gedronken. (en jij drinkt dan in één keer je glas leeg, wat best zonde is van deze topwijn) Ook de kadoos worden niet gegeven, maar 'bij aankomst verzameld, later in één keer uitgepakt en gaan ter bewondering rond. Pas helemaal aan het einde van de avond verschijnt het desert : een enorme grote en rijk versierde taart wordt binnen gereden. Ook die was heerlijk, samen met de Cremant de Bourgogne. Het dansen gaat de hele avond door. Maar de typische Morvandeese dans, hier van kindsaf aan al geleerd, is niet na te doen, al willen we het nog zo graag. En dan volgt iets dat ik niet ken: Iedereen neemt ineens een taak opzich, en in no-time is de zaal ontruimt. Zelfs de tafels staan nu gedemonteerd opgestapeld. De jarige was erg jarig en heeft volgens mij erg genoten.
