donderdag 8 oktober 2009

De heilige nis.

Hij diende slechts als bescherming voor de kachelpijp en door de vorm zou het prachtige stalingswarmte geven. Maar omdat dit een pastorie is, ziet iedereen er een heilige nis in. Het is warm weer, de ramen staan open, dus neem ik de kans waar de nis én de keukendeuren te verven. Met donkerrood, goud, zwart en weer goud, kon ik de sierrand al een mooi tintje geven, maar wat met de nis zelf? Eerst voorzichtig geel. Doch dit werd te saai, te donker en het goud viel weg. Toen blauw, echt kerkelijk blauw. Ja, nu oogt hij weer heilig. De sterren van goud zijn er luchtig op geschilderd. In de keuken waan je je voortaan óók in de hemel.