Ik was verbaasd toen men zei dat er sneeuw op komst was, maar het klopte wel, want het sneeuwde flink afgelopen week. En dat terwijl er vrienden zouden komen én, eindelijk na 4 maanden, mijn opgeslagen spullen...
Het moest maar zo zijn. De verhuiswagen kwam, de voordeur was al jaren niet meer open geweest en monsieur Brochot moest met een enorm blik sleutels komen om de juiste te vinden. Met z'n allen hadden we mijn spullen zo in de twee leeggemaakte vertrekken en zo kon de enorme vrachtwagen, die hiervóór ook al spullen naar Barcelona had gebracht nog voor donker vertrekken.
De volgende dag, een stralende zon, een enorm contrast met de winterse dag gisteren.
En voor het eerst heb ik hier met vrienden buiten ontbeten in de zon, heerlijk.
Ze hebben me na het ontbijt geholpen met het verplaatsen van kasten, om daarna de eerste muur te kunnen uitbreken. De kleine, hokkerige kamertjes verdwijnen en het ziet er prachtig ruim uit.
Het was een heerlijk weekend, we hebben zoveel gedaan en ik heb nu het gevoel dat ik hier echt woon, met al m'n spullen om me heen, al staan ze nog wel even in dozen.
