Executieverkoop

Voor het eerst van mijn leven maak ik het mee: een executie verkoop, een veiling van de inboedel van een huisje in Cussy-en-Morvan. Eerst mocht je de te spullen bekijken: meubels, schilderijen en dozen met kleine spullen. Alles is genummerd. Daarna begint buiten de veiling. In het Frans, ai ai, wat gaat dat rap. Laat staan dat je ook nog mee probeert te bieden. Maar mijn franse buurvrouw is er ook bij. Ze helpt. En als de prijs redelijk is, kan ik zelf ook mijn vinger omhoog steken. Drie dozen heb ik gescoord. De eerste twee wist ik niet meer, en die waren ook niet veel soeps, maar die ik wel wilde, leek aan mij voorbij te gaan....maar bleek ik toch gescoord te hebben.  Onze gasten die dit gebeuren niet wilden missen, hebben ook mooie kleine spullen vergaard...en, op de gok ook voor relatief weinig geld een kast..? Maar welke kast..? Deze kast wilde niet verkocht worden en de veiling meester bleef maar naar ons kijken: echt niet? Een antieke kast..? Oké, Ellen stak haar hand omhoog en de hamer viel. Na afloop was ze natuurlijk erg benieuwd welke kast het nou was. En tot haar grote vreugde een hele grote mooie eiken kleding kast. Met al die mannen, waar we meer waren, moest het een peulenschilletje zijn die uit elkaar te halen. Nu nog naar Nederland brengen. Uiteindelijk heeft Nico de beste slag geslagen: Hij kreeg de volledige inhoud van de schuur schuur. Alle inhoud van de schuur en daar stond heeeeeeeeel veel in.