Gisteravond om 7 uur is mijn buurman, notaris ter ruste, Maitre Paul Rouffet overleden.
Hij is 92 geworden. Afgelopen weekend heb ik hem nog even kunnen begroeten. Hij was vriendelijk en belangstellend als altijd, maar hij kon geen geluid maken om te praten, doch dat wilde hij zo graag.
Dinsdag zal hij begraven worden.
Ondertussen is het dinsdag. Het is erg koud. Normaal staat iedereen buiten te wachten, maar nu kunnen we meteen naar binnen. Echter de kerk valt niet te verwarmen. Adem bevriest tot dampen. Het koor stond paraat, ook met dikke jassen aan. De priester spreekt de franse taal nog niet vloeiend, maar hij doet zijn best. Het is hier een toenemend tekort aan priesters, we mogen al blij zijn dàt er iemand is. Hij zong hoog en mooi. Het koor zong en Marie Thèrèse speelde dwarsfluit, ook tussendoor. Een katholieke dienst vol ceremoniën. Het merendeel van de gasten waren mannen. Waarschijnlijk uit de hele omtrek. Het is mij nooit duidelijk wanneer je de familie kan condoleren. Het wordt kennelijk tussen de bedrijven door gedaan. Of niet.
