Vandaag was het alwéér stralend weer.
De eerste hagedis is tevoorschijn gekomen en we onbijten en lunchen buiten op het terras.
De paarse petuniaatjes zijn er weer en alle andere bloemen steken met puntjes uit de grond.
Maar 's nachts is er vorst, de velden en bomen vol rijp.
De poes, mijn vader heeft haar de naam Mies gegeven, weet precies hoe ze zich gedragen moet. Niet verder dan de gang, waar ze demonstratief op de mat gaat zitten, zelf eten vangen, en heel af en toe wat lekkers van ons. Zo blijft ze een buitenpoes en krijgt ze ook aandacht. Af en toe krijgen we een kadootje van haar terug, en ligt er een muis op de drempel. Wij bewonderen die muis dan, en vervolgens eet ze hem op. Maar... dat Chloë, een hele grote hond, zomaar binnen mocht, dat zinde haar niet en luid mekkerend voor het raam maakte ze duidelijk dat dát niet eerlijk is.
