De wandeling

Een aantal dames verzamelen zich elke donderdagmiddag op het plein voor het gemeentehuis om te gaan wandelen, wie mee wil wandelen sluit zich aan. Ze kennen de omgeving van jongs af aan en dat is fijn, want hier zijn de wandelpaden niet met blauwe of rode paaltjes gemarkeerd. Het is heel bijzonder je omgeving op deze manier te verkennen, zelf was ik niet zo snel zo diep het bos ingegaan. De dames zoeken ook naar graven en merktekens van de Kelten, de invloed van de Kelten is overal terug te vinden in de Morvan. Ook in de muziek. De groep bestaat vandaag uit Fransen, Engelsen en Nederlanders, die op deze manier kennis kunnen maken en informatie kunnen uitwisselen. Nuttig. De klim naar boven is pittig, zeggen zelfs de meest ervaren wandelaars. Eenmaal boven op de berg zien we een Keltisch kruis. De natuur is prachtig en afwisselend, woest, donker en licht. De tocht is lang, maar dat merk je niet. En voor je het weet kom je gloeiend weer aan in het dorp. Tijdens elke wandeling zullen we op andere dingen letten: dieren, bomen, paddestoelen enz. We hebben ook eens een wandeling gemaakt dwars over boerenerven, daarbij werd altijd even de boer begroet en een babbeltje gemaakt, de koeien gefotografeerd en de boerderij bekeken. Na afloop ga ik nog wat drinken bij Nederlandse dorpsgenoten die een schitterend huis hebben. Het oogt als een statig landhuis met flinke wijnkelders, schuren en een enorme tuin. Eenmaal binnen volgt een rondleiding langs alle kamers, ze zijn zeer oorspronkelijk gebleven en er zijn prachtige materialen gebruikt. Het oogt dan ook zeer Frans en is ingericht met allerlei Brocante-spullen. Ik geniet, kom ogen te kort en raak de weg helemaal kwijt, ik bekijk kamer na kamer en het gaat maar door. Ik doe ook mooie ideeën op: met de juiste keuze van behang kan ik van de balkonkamers ook typisch Franse kamers maken, alsof het altijd al zo geweest is. Hmmm... kan zoiets frivools wel in een pastorie? Ik ben nog altijd verrukt van alles wat ik meemaak, er is geen betere manier om je zo te laten verrassen dan op de bonnefooi een huis te kopen. Ik had verwacht dat ik langzaam contacten zou leggen, dat ik er jaren over zou doen me hier thuis te gaan voelen. Ik verwachtte wantrouwende blikken en niet overal welkom te zijn, maar tot nu toe gaat de integratie razendsnel, het blijkt dat de mensen hier heel gastvrij zijn. Ik leer al snel veel franse woorden en ga naar franse les, daar leert mijn lerares me van de woorden zinnen te maken. Haar uitleg is zo helder dat ik er veel plezier aan beleef. Maar hoewel ik al veel leer en kan, komt het in de praktijk nog niet snel naar boven. Dat heeft ook weer tijd nodig. Ik ben hier nu twee maanden... Ik doe mijn best.